दानबीर

आत्तले गुलि सँन्ह्यः वःगु दने मत्यःनि ला ? सिन्तली द्यनीगु लुखाया खापाय् ध्वाध्वा यायां दानबीरया कला ज्ञानथकुं थपाय् थपाय् सलं हाल । उघ्रिमय् मिखा गिलिगिलि यायां सिन्तली जुरुजारुं दना वइ । काचाकाचां सपः प्याना, तुफि ज्वनाः वसिबँ पू वनी, हिती लः वैगुु पा, हिती लः कयाः छेँय् च्वंगु ट्याङ्की, घः फुक्क लः जाय्की । अनंलि भुतुली वनाः जा थुयाः बाःजुमाजु थः जहान हर्षबीरयात नकेत्वंके ज्या याइ ।
थथे न्हियान्हिथं दक्व छेँ ज्या इलय् हे सिधयेकूसां, माजुं ससअबुपिन्सं धाःधाः थे ज्या यासां तबि सिन्तलीयात सुख धाःसा भ्याः हे मदु । छाय्धाःसा वया ब्याः जूगु प्यदँ धै थें फुइ धुंकलं नं वं आतक मचा बुइके फुगु मखुनि । थःथिति जलाःखलाः न्ह्याथाय् वंसांतबि वैगु जक हे खँ ।
सिन्तलीया आतक मचा मदुनि छाय् जुइ ? सिन्तली छक्वनिक्व दिक्क जुया व भाःतपिन्थाय् वने हे मखु धकाः थःछेँय् वनाच्वंसां वया मांअबुं ब्वःबिया म्ह्याय्मस्त धैपिं छथाय् अप्वः निथाय् चायेके मज्यू धकाः ब्वःबीगु जूया अन हे वनेमाःगु वया बाध्यता । सिन्तलीं हर्षबीरया बानी फुक्क थुइ धुंकल ।
अथे स्यूसां तप्यंक धायेमफुगु छता खँ छु धाय्बलय्, हर्षबीर मिजं ला खः, ख्वा नं बांला तर वया बानी चानी धासा अप्वः थें मिसा पहः वः ।
थथेजुयाः हे थ्वयां न्हापा नं हर्षबीरया निम्ह ब्या जुइ धुंकूसां प्यलाखुला हे मच्वंसें इपिं मेथाय् पय्न वंगु खः । थः चिमिया म्ह्याय्मचा जूसां तःमिया काय्मचा हर्षबीरनाप ब्या याम्ह सिन्तली तःधंगु धर्म संकतय् लाना च्वन । न्हिथं सन्ध्याया निभाःद्यः लुकुं बियाः बहनि जुइ, साक्कभिंक नये त्वने याइ । तर कोठाय् थ्यनेवं वया तच्वकं कपाः स्याइ । हर्षबीरनाप न्ह्याक्व ख्याः याःसां तबि मस्त ख्याः याः थें भाय्प्वः वं थःगु मनोकांक्षायात ग्वाखुंचाय् तालं ग्वया हे तय्माःगु अवस्था जुयाबी ।
यौवनं ह्वारह्वार च्याम्ह सिन्तली मिखा फुति मयासे सुथ जुइका दना वइ । छम्ह चिमिया मचा तःमि थासय् लाःगु हुनिं काचाक्क वं व भाःतया छेँ त्वःताः मेथाय् वनेत नं वैगु मनं मबिया च्वनी । हर्षबीरं नं थःगु कमजोरीया खँ थूसां बेइज्जत जुइगु जुया खँ पितबिल धाःसा बांलाइमखु धकाः धम्की बिउगु छगू कारण सिन्तली छपलाः लिचिला हे च्वनी । नां सिन्तली व ब्याहा याये न्हापा खास हे उलि बांलाः मजू चसिइचा, प्याथःचा खः । अय्नं ब्याः याये धुसेंलि खःथाय् ज्यूथाय् लाःगु हुनिं नसात्वसां हे व न्हापा स्वया तसकं हृष्टपुष्ट जुयाः बांला, हिसि दया लोवनापुसे च्वं । न्हापा सुनां मिखा मतःसां आः साःप हे बांलांगुलिं वैत स्वैपिं म्हो मजू ।
अय्नं न्ह्यागु न्ह्याथे जूसां सिन्तलीया मनय् छता हे खँ जक न्हियान्हिथं धौ बजि वाः । व खः मचा दयेके मफुगु । मचा गथे याना बुइकेगु ? थ्वहे झ्वलय् छन्हू थःछेँ वंगु बखतय् लँसं मचाबलय्या पासा हारांचा नाप लाइ ।
हाई हारां !
हाइ सिन्तली !!
नतुस्वतु ब्याइ । अनायास हारांचां सिन्तलीयात गिजय् यायां धाइ । ब्याः यानाः ला वन सिन्तली, आतक मचा छम्ह हे दयेके मफु छं । सिन्तली प्वाक्क धाई छथे जाःम्ह भाःत लाःसा धकाः मचा दइ । हारांचा त्वां जुयाः छु धाय् छु धाय् जुइ । निम्हं लँसिथय् छख्यलिक्क च्वंगु सिमाक्वस्सं च्वनाः पलख खासखुस खँलाबल्हा यानाः थःथः छेँ पति लँ लिना वनी ।
थछें लिहाँ वयाः सिन्तली न्ह्याबलें थें बहनी हर्षबीर नाप द्यं वनी । हर्षबीर धाःसा फोंफों न्ह्यःवयेकी तर सिन्तलीयात धाःसा न्ह्यः फितिक्क हे मवः । व खाताय् भोसुना फुंगाप्याक्क ख्वबि स्वस्व वयेका च्वनी । वया नुगलय् ब्या याना वयागुया औचित्य दं वइ । क्वाःलखं लू थें वया म्ह फाताफाता पुलाच्वनी ।
अय्न वं संयम जुयाः मं तइ । जूगु जुइ हे धुंकल धैगु मन त्याकी । वं थय्क बिचाः याना छगू अकल लुइकी मचा दयेकेत छु यायेमाः धका ? बाय् दइ कि मदइ । बरु छन्हु “हर्षबीरयात ब्वनाः द्यः वःथाय् क्यंवनेगु” ।
व खँ कन्हय्खुन्हु दनेवं चिया त्वनेगु इलय् तीजक तइ, “आः गुलि तक थथे खँ ल्हाका च्वनेगु ? आः छकः झी निम्हं द्यःवःथाय् वनाः क्यं वनेमाली । छक क्यं वनेनु रे ।”
सिन्तलीं मुसुहुं न्हिलाः खँ तइ । हर्षबीरं म्हाः धका धाये फैमखु । मंगलवाः सां शनिवाः सा छन्हू वने धकाः दिं क्वःछिइ ।
मंगलवा कुन्हु सुथय् न्हापां दना म्वःमी ल्हुया निम्हं नापं नांदंम्ह द्यः वःथाय् क्यं वनी । मोमो क्यंवःपिं दुगु जुयाः इपिं लाइनय् च्वनी । पाः वयेवं जाकि दक्षिना तयाः क्यनी । स्वये धुंकाः द्यः मांन फूफाः यानाः निम्हेसितं बुति छकूछकू घायेगु बिया हइ । वासःया मात्रा नं बिया हइ ।
हर्षबीर तसकं हर्षित जुइ । अनं लिहाँ वइ बहनी बियाहःगु पर्साद नयाः द्यनी । तर सिन्तलीया धाःसां मन मच्वं । वं स्यू कि हर्षबीरपाखें मचा गुगुं हालतय् नं दै मखु धकाः । न्ह्यः मवयाः फाताफाता पुलाः आलां जक देना चा कते याइ । सुथय् दनेवं हर्षबीरयात न्यनी – “छिं छुं म्हगस खन कि ?”
हर्षबीरं धाइ, “अँ छं बांलाम्ह काय् छम्ह बुइकूगु म्हगस खन, सिन्तली ।”
“खः ला ?” सिन्तलीं न्ह्यसः तइ । खः धकाः हर्षबीरं जवा बिइ ।
आः धाःसा झीगु म्हगस पूवनीन का । सिन्तली लय्लय् ताई ।
अनली निन्हू स्वन्हु लिपा शनिवा कुन्हु जाजि नये धुंका सिन्तली थःछेँ छकः वनाः वये धकाः वनी । तर व थःछेँ मवंसे तप्यंक हारांचित नापलाः वनी । हाराचिया कलानं शनिवाःया फुर्सद लाकाः मस्त ज्वनाः थछेँ वंगु पाः लाई । अगःचा मालां देगःचा लू धाः थें सिन्तलीयात मस्तं गफ यायेत ह्वःता चूलाइ ।
हारांचिया छेँ पुलांगु हे धा“चाया तिनि । उकी हे छद्या पिकाना अटाय्च बाथरुमया कोठा, न्हूगु किचेन दयेकातःगु खः । हारांचिया थः गरीब व चिखा छें जूगु कारणं व हे तछ्याना तःगु क्यनेत च्वापुकाः जुया च्वनी । सिन्तलीयात छु मालं छेँ स्वये थें निम्ह ख्वाः स्वस्व गफय् मस्त जुइ । हारांचां चिया दायेका हये त्यनी । सिन्तली थः हे वनाः चिया दायेकः वनी । निम्हसियां चिया त्वनाच्वंगु इलय् हे हाराचिया कलाया फोन वइ, ‘थौं भचा लिबाइगु जुया जि लिहाँ वये मखु खं ला ।’
हारांचा अकमकय् जुया थःगु पहलं धाइ, ‘शनिवाः चाहिइ मज्यू धैगु मस्यू ला ? छं स्वया ।’
उलि खं न्यनेमात्रं वनेत्यंम्ह सिन्तलीया मन हिली ।
‘हारां ! छंगु बाथरुमय् क्वाःगु लः ख्वाउँगु लः वः कि मवः ?’
‘वऽऽ छाय् थें ?’
‘थौं शनिवाया मो मल्हुयानि, जि छक थन हे मो ल्हुयाः वने ज्यू ला ?’
ज्यू धकाः मिखा भाय् यानाः बाथरुमया लँ क्यनी ।
सिन्तली बाथरुमय् मो ल्हू वनी ।
हारांचा कोठाय् टिभी स्वया च्वनी  ।
ताउत जालं नं सिन्तली मो ल्हुइ सिमधयेकू । उजुंसुजुं पिहाँ मवगु जुया हारांचिया मनय् खुल्दुली जुइ । पिनें सिन्तलीयात सःति ‘सिन्तली ! सिन्तली !’
वं हं नं मधाः छुं नं मधाः । हारांचां बाथरुमया खापाय् ल्हातं ट्वाट्वाक याइ । अय्नं छुं स वई मखु । इताथिताय् च्वंपिन्सं ताइ थें ग्याःभनं भतिचा तस्स वयेक खापाय् ध्वाध्वा याइ, अनायास खापा ख्वाराक्क चाली । हारांचिया मिखा तप्यंक सिन्तली म्हय् ला वनि । मो ल्हूयाच्वम्ह व सिन्तलीया म्हय् दुरुलं व प्यागु सालूगु प्याक्सा जक खनेवं मिखां स्वंङ्ग नौ खनी । मखं छु याना व टिभि दुगु कोठाय् वया च्वनी ।
हाकनं ताउजाःसां सिन्तली बाथरुमं पिहां मव । हारांचां हाकन सिन्तली सिन्तली धका सःतूसां मवयेवं बाथरुमया खापा धकधक याः वनि सिन्तली ख्वाराक्क खापा चायेका हाराचित ल्हा ज्वना साला काइ । हितिया (सावर) फोहरा चायेका बी । हारांचा म्हछम्हं निथ्रुक्क जूया छत्थुं इतमित कनाः वयाये थ्वयाये दैमखु । सिन्तलीं खापाया चुकु तया पित छोइ मखु । थिथि ख्वाः ल्वायेवं सिन्तलीया अस्य नाटक व हारांचिया ताण्डवताया स्पर्शंं फिई मफुगु तरंग ब्वलनी ।
निम्हं बेडरुमय् वइ । झ्याः लुखाया खापा तिना चुकू तइ, पर्दा नं ग्वइ । बस न्हिनय् हे अन चान्हय् थें जुइ । ख्यूगु कोठाय् सिन्तलीं थःगु बैशया अस्मितां हारांचित क्वत्यली । हारांचा नं छु कम व नं सिन्तलीयात क्वत्यली । त्या बु स्वयानं सिन्तली हाराचित च्वय् छ्वछ्वं खँ तइ । सिन्तलियात थम्ह जाग्वारा भात स्वया हारांचिया पह झं लो वनी । व उकी हे मोहित जुयाः बेहोशी थें जुइ ।
वं हारां चित गिजय् याना च्वनी वास्तवय् छ तसकं हे हारां जुया छंगु नां हारां धकाः तःगु खनि । अय्नं छ छाय् जित थथे यल जि मस्यू हारां धकाः चुप्पा ननं अन्तरआत्माया ध्वनि थ्वयेक हाला च्वनी ‘हारां हारां हारां ।’
स्येँय् स्येँय् वयाः चःति नं स्वस्व वसां सिन्तली हाकनं खँ तइ छंगु थ्व पुलांगु छेँ जूसां तसक बांलाः स्वर्ग थें ताल । थौं भतिचा थन च्वने मात्रं जिगु बर्षौंया तनाव मुक्त जुल । धन मदुसा छ थुलि भलादमी जुइ धकाः जिं मस्यु । सिन्तलीया खँ न्यनाः हारांचा झं फुरुङ्ग जूया न्हाय्म्वाकाः खः खः जक धया छ्यं संका च्वनी ।
उकिमाथि च्वाकिं सिन्तलीं झन च्वय्च्वय् छ्वया खँ ततं याइ । छ हारां मखु नारां खः, नारांद्यःहे खः । जि छाय्छाय् थौं थःत थम्हं हे अनायास नारांद्यः नापं च्वंम्ह लक्ष्मी भाःपियाच्वना । सागरया दथुइ ग्वालल छ्यं दुम्ह नागं कुइका वहे नागया म्हय् सयर यानाच्वंपिं लक्ष्मी व नारायण थें झीत तायेका च्वना । जित आनन्दया अनुभुति ल्याःचाः हे मदु । मानौ समुन्द्रया गर्भसं पिज्वगु छाल व तरंगया बेगं लः छ्वाका इइ पंथे उकिया दथुइ तंगु आभाश ब्वलंगु दु ।
सिन्तलीया खँय् भुलय् जुया च्वम्ह हारांचिया मनय् अनायास भ्वखा ब्वइ व छत्थुं भभः न्हुइ । छुं जुयाः थः कलाः लिहाँ वल धाःसा छु हाल जुइगु । बर्वाद बर्वाद । स्येँय्स्येँय् वःगु सासः फिफिउँ झासु लनी । स्वःस्वः वःगु चःति हुहुं सिन्तलीयात तीजक धाइ । छ याकनं थन पिहाँ हुँ । सिन्तली म्हा मधाः, दुरु खुयाः त्वंम्ह भौचा थें व हारांचिया छेनं पिहाँ वनी । हारांचा सिन्तलीयात लँ बिचय् तक त्वःतः वनी ।
सिन्तली थःगु छेँ थ्यनेवं चिपचाप सिलाः कोठाय् द्यनेत वनी । आलां न्ह्यः वःम्ह हर्षबीरयात थनाः द्यःमांनं बिया हःगु वासः छगू मात्रा नका, थम्हं छगु मात्रा नयाः द्यनी । कन्हय्खुन्हु सुथय् सिन्तलीयात कपाःस्याः थें जुया वाक्वाक् वयाः बान्ता जुइ थें जुइ । हर्षबीर अजूचायाः छु जुल सिन्तली धकाः न्यनी । द्यःमांया वासलं धकाः धाइ । जाकी छम्हु भायाकाः पिखालुखी ह्वय्के छ्वइ । वया लिपांगु दिनय् बुलुहुं सिन्तलीया म्हय् हिउपा वइ । भंगः तग्व जुजुं वई । छन्हू वनाः द्यः मांयात सुभाय् बिया दक्षिना नं छाना वइ । माजु, बाजु दानबीरलिसें हर्षबीर सकसिया हर्षया सिमा दइमखु । ई जुइवं सिन्तली छन्हु ब्यथा जुइ । वं मनय् तः थें काय् हे बुइकी । जःलाखःला थथिति सकलें दंग । ब्यंक्येगु दिंलिसे दानबीरं दान नं यायां वनी । खुला दयेका जा नके त्यइ । गुरुजु याके साइत कया सकसित सःता भ्वय् नकेगु ग्वसा ग्वइ । नां छु तये छु तये जुया गुरुजुयाके सल्ला कयाः छय्या नां पूर्णबीर धकाः नां छुइ ।
धेवाया ल्याःचा मदुम्ह दानबिरं छन्हू साइत कया थथिति जलाखला दक्वसितं भ्वय् सःति । हुलहुल भ्वय् वपिं दक्वसिनं मचायात दां द्यछाना जाः नकी । भ्वय् सिधःमधः थे जुइधुंकल । अप्वः थें लिहाँ वने धुंकी । बाँकि दुपिं मध्ये सिंसिं धाःपिनि छथ्वः थथगु तालं हाला च्वनि । छम्हस्या म्हुतुं मचाया ख्वाः हर्षबीर नं मस्व दानबीर नं मस्व धाधां खिसि याना च्वनी । थजोगु खँ पिज्वयेवं छत्थुं अन हुइना भुइना जुइ । थ्व खँ दानबीरया न्हायपनय् नं थ्यनी । मतापहलं दानबीरं थः छय्या ख्वाः स्वयेत वनी । वं थ छय्या ख्वाः क्वथिक्क स्वइ । न्हायपन् थ्वःगु व शब्दया सः नं वया न्ह्यपु तिरमिर जुइ । थः छय् स्वम्ह दानबिरया मिखां छु ख्वाः छु ख्वाः खनी । वया नुगचुया धड्कन छथुं बढे जुइ । अनायाश दानबीरं थगु देपागु छाती जव ल्हातिं क्वात्तुक ज्वज्वं व अनहे ग्वतुली । भ्वय् वःपिं स्वम्ह प्यम्हेस्यां काचाकाचा गाडी तया हस्पितलया इमर्जेन्सी यंकी । तर हस्पितलय् थ्यं बलय् सास नं मदु धुकधकी नं मदु । दानबीरं प्राण त्वते धुंकी । चच्छी अथें जुइ । कन्हेखुन्हू सुथ न्हापां घाटय् हया हाकनं सकसित सि कंके छ्वइ । छन्हु न्ह्यःतक बहनी भ्वय् नःगु हे क्वमलानी सकलें खुसी सना वइ  । अन्त्यस्ती याइ । सनाः वःपिं सकसिगु छप्वाः म्हुतु थें छु स्वयेमाःगु, छु जूगु धा धां भिं थासय् लायेमा धका छ्यं क्वछुना बिचाः हायेकि । बिदम्बना सिन्तली काय्या नां पुर्णबीर तःसां गुलिसिनं धासा बाज्याया छ्यं न्ह्यइम्ह धकाः सःतेगु यात ।